இன்றைய அதிவேகமாக மாறிவரும் உலகமயமாக்கல் சூழலில், இளைஞர்களின் எதிர்காலம் குறித்த கவலைகள் அதிகரித்த வண்ணமே உள்ளன. குறிப்பாக, பல்கலைக்கழக நுழைவு வாய்ப்பைப் பெற முடியாத மாணவர்களின் நிலை கேள்விக்குறியாகிறது. இலங்கையைப் பொறுத்தவரை, உயர் கல்வியின் மீதான அதீத கவனம், தொழிற்கல்வி மற்றும் திறன் மேம்பாட்டின் முக்கியத்துவத்தை குறைத்து மதிப்பிட்டுள்ளதை நாம் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்.
தேசிய புள்ளிவிவரத் திணைக்களத்தின் 2022 ஆம் ஆண்டு அறிக்கையின்படி, பல்கலைக்கழகங்களுக்குத் தெரிவு செய்யப்படுபவர்களின் எண்ணிக்கை ஒட்டுமொத்த உயர்தரப் பரீட்சை எழுதிய மாணவர்களில் கணிசமான சிறுபான்மையினரே. மீதமுள்ள பெரும்பான்மையான மாணவர்கள் அடுத்து என்ன செய்வது என்ற தெளிவான வழிகாட்டுதல் இல்லாமல் தவிக்கின்றனர். இது தனிப்பட்ட மாணவர்களின் எதிர்காலத்தை மட்டுமல்ல, நாட்டின் ஒட்டுமொத்த சமூக-பொருளாதார வளர்ச்சிக்கும் பெரும் தடையாக உள்ளது.
பல ஆண்டுகளாக கொள்கை வகுப்பிலும், சர்வதேச நிறுவனங்களுடனான எனது தொடர்புகளிலும் நான் கண்டறிந்த உண்மை என்னவென்றால், தொழிற்கல்வி மற்றும் திறன் மேம்பாடு ஆகியவை ஒரு நாட்டின் இளைஞர்களின் ஆற்றலை முழுமையாக வெளிக்கொணரவும், பொருளாதார வளர்ச்சியை துரிதப்படுத்தவும் மிக முக்கியமான கருவிகள் ஆகும். ஜெர்மனி மற்றும் சுவிட்சர்லாந்து போன்ற நாடுகள் தொழிற்கல்விக்கு அளிக்கும் முக்கியத்துவமும், அதன் மூலம் அவர்கள் அடைந்துள்ள பொருளாதார வெற்றியும் இதற்கு சிறந்த உதாரணங்களாகும். உலக வங்கியின் 2021 ஆம் ஆண்டு அறிக்கையின்படி, ஜெர்மனியில் இளைஞர் வேலையின்மை விகிதம் ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் சராசரியை விட மிகக் குறைவாக இருப்பதற்கு அவர்களின் வலுவான தொழிற்கல்வி முறையே முக்கிய காரணம்.
இலங்கையில் தற்போது நிலவும் சவாலானது, பல்கலைக்கழக நுழைவை மட்டுமே இலக்காகக் கொண்டுள்ள கல்வி முறை மற்றும் தொழிற்கல்வியின் மீதான சமூகத்தின் தவறான கண்ணோட்டம் ஆகும். தொழிற்கல்வி என்பது குறைந்த தரம் வாய்ந்த கல்வி என்ற எண்ணம் பரவலாக உள்ளது. இதன் விளைவாக, பல்கலைக்கழக வாய்ப்பை இழந்த மாணவர்கள் விரக்தியடைந்து, பொருத்தமான திறன்கள் இல்லாமல் வேலை தேடும் நிலைக்குத் தள்ளப்படுகிறார்கள். இது வேலையின்மை பிரச்சனையை மேலும் மோசமாக்குவதுடன், நாட்டின் உற்பத்தித் திறனையும் பாதிக்கிறது. ஐக்கிய நாடுகளின் அபிவிருத்தித் திட்டத்தின் (UNDP) 2023 ஆம் ஆண்டு ஆய்வறிக்கை ஒன்று, இலங்கையில் உள்ள பெரும்பாலான தொழில்துறைகளில் திறமையான பணியாளர்களின் பற்றாக்குறை நிலவுவதாக சுட்டிக்காட்டுகிறது.
இந்த சூழ்நிலையில், பல்கலைக்கழக நுழைவு கிடைக்காத மாணவர்களுக்காக ஒரு விரிவான தொழில் மற்றும் தொழிற்கல்வி வழிகாட்டுதல் கட்டமைப்பை உருவாக்குவது காலத்தின் கட்டாயமாகும். இதன் முக்கிய நோக்கம், இந்த மாணவர்களுக்கு அவர்களின் ஆர்வத்திற்கும் திறமைக்கும் ஏற்ற தொழிற்கல்வி வாய்ப்புகளை அடையாளம் காட்டுவதும், அவர்களுக்குத் தேவையான தகவல்களையும் ஆலோசனைகளையும் வழங்குவதும் ஆகும். இதன் மூலம், அவர்கள் தரமான தொழிற்கல்வியை பெற்று, சுயதொழில் முனைவோர்களாகவோ அல்லது உயர்வான ஊதியம் பெறும் தொழில்களில் ஈடுபடவோ முடியும்.
இதற்கான முன்மொழியப்பட்ட நடவடிக்கைகளில் முக்கியமான ஒன்று, பாடசாலை அளவிலேயே தொழில் வழிகாட்டுதல் சேவைகளை வலுப்படுத்துவதாகும். ஒவ்வொரு பாடசாலையிலும் பயிற்சி பெற்ற தொழில் ஆலோசகர்களை நியமித்து, அவர்கள் மாணவர்களுக்கு பல்வேறு தொழில் வாய்ப்புகள், தொழிற்கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் அவற்றின் பாடத்திட்டங்கள் குறித்து விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும். மேலும், உள்ளூர் தொழில்துறைகளுடன் இணைந்து தொழிற்கல்வி கண்காட்சிகள் மற்றும் கருத்தரங்குகளை நடத்துவது மாணவர்களுக்கு நேரடி அனுபவத்தையும், தொழில்துறையினருடனான தொடர்பையும் ஏற்படுத்தும்.
அடுத்ததாக, தொழிற்கல்வி நிறுவனங்களின் தரத்தை உயர்த்துவது மிகவும் முக்கியம். நவீன தொழில்துறையின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப பாடத்திட்டங்களை வடிவமைத்தல், சிறந்த ஆசிரியர்களை நியமித்தல் மற்றும் போதுமான உட்கட்டமைப்பு வசதிகளை வழங்குதல் ஆகியவை அவசியமானவை. மேலும், தொழிற்கல்வி மாணவர்களுக்கு தொழில் பயிற்சி வாய்ப்புகளை அதிகரிப்பதன் மூலம், அவர்கள் கற்ற திறன்களை நடைமுறையில் பயன்படுத்தவும், வேலைவாய்ப்பைப் பெறவும் முடியும். தென்கொரியாவில் உள்ள “மாஸ்டர் கிராஃப்ட்ஸ்மேன்” திட்டம் இதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும். அங்கு, குறிப்பிட்ட தொழில்களில் சிறந்து விளங்குபவர்களுக்கு அரசாங்கம் அங்கீகாரம் அளிப்பதன் மூலம், தொழிற்கல்வியின் மீதான சமூகத்தின் மதிப்பும், மாணவர்களின் ஆர்வமும் அதிகரித்துள்ளது.
இத்தகைய முயற்சிகளின் மூலம் நாம் எதிர்பார்க்கும் விளைவுகள் பலவாகும். முதலாவதாக, பல்கலைக்கழக வாய்ப்பை இழந்த மாணவர்கள் விரக்தியிலிருந்து விடுபட்டு, நம்பிக்கையுடனும் தெளிவுடனும் தங்கள் எதிர்காலத்தை நோக்கி பயணிக்க முடியும். இரண்டாவதாக, நாட்டின் தொழில்துறைகளுக்குத் தேவையான திறமையான பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும். இது உற்பத்தித் திறனை மேம்படுத்துவதுடன், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கும் வழிவகுக்கும். மூன்றாவதாக, தொழிற்கல்வியின் மீதான சமூகத்தின் தவறான கண்ணோட்டம் மாறும். தொழிற்கல்வி என்பது பல்கலைக்கழகக் கல்விக்கு இணையான அல்லது சில சமயங்களில் அதற்கும் மேலான வாய்ப்புகளை வழங்கக்கூடிய ஒரு மதிப்புமிக்க பாதை என்பதை சமூகம் உணரத் தொடங்கும்.
இறுதியாக, இந்த முன்மொழிவு ஒரு உடனடி தீர்வு அல்ல என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இது ஒரு தொடர்ச்சியான செயல்முறை. அரசாங்கம், கல்வி நிறுவனங்கள், தொழில்துறையினர் மற்றும் சமூகம் என அனைவரும் ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டால் மட்டுமே இதன் முழுமையான நன்மைகளை அடைய முடியும். நம்பிக்கையுடனும், சரியான திட்டமிடலுடனும் நாம் இந்த இலக்கை நோக்கி பயணித்தால், பல்கலைக்கழக நுழைவு கிடைக்காத மாணவர்களின் எதிர்காலம் மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த நாட்டின் எதிர்காலமும் ஒளிமயமானதாக மாறும் என்பதில் எவ்வித சந்தேகமும் இல்லை.
S.தணிகசீலன்
மேலதிக தகவல்களுக்கு மாற்றம் செய்திகள்
Career and Vocational Guidance for Students Who Do Not Gain University Admission
In today’s rapidly changing and globalizing world, concerns about the future of youth are steadily increasing. In particular, the situation of students who are unable to secure university admission remains a pressing issue. In the context of Sri Lanka, we can clearly observe that the overwhelming emphasis on higher education has led to the undervaluation of vocational education and skills development.
According to the 2022 report by the Department of Census and Statistics, only a significant minority of students who sit for the Advanced Level examination are selected for university admission. The vast majority are left without clear guidance on what to do next. This not only jeopardizes the futures of individual students but also poses a major obstacle to the country’s overall socio-economic development.
From my years of involvement in policy-making and collaboration with international organizations, I have realized that vocational education and skills development are critical tools to fully unlock the potential of a nation’s youth and to accelerate economic growth. Countries like Germany and Switzerland stand as strong examples of how giving importance to vocational education has led to significant economic success. According to the World Bank’s 2021 report, Germany’s youth unemployment rate is considerably lower than the EU average a direct result of its robust vocational training system.
Sri Lanka’s current challenge is a result of an education system that primarily focuses on university entry, coupled with a societal misconception that vocational education is of inferior value. The prevailing notion is that vocational training is low-grade education. Consequently, students who miss out on university admission often become disheartened and end up seeking employment without having acquired appropriate skills. This contributes to rising unemployment and hampers the nation’s productivity. A 2023 study by the United Nations Development Programme (UNDP) highlighted that most industries in Sri Lanka are experiencing a shortage of skilled labor.
In this context, establishing a comprehensive career and vocational guidance framework for students who do not gain university admission is a timely necessity. The main objective of this framework should be to identify vocational education opportunities that align with each student’s interests and abilities and to provide them with the necessary information and counseling. This would enable them to pursue quality vocational education and either become successful entrepreneurs or secure well-paying employment.
One key proposed measure is to strengthen career guidance services at the school level. Trained career counselors should be appointed in every school to raise awareness among students about various career options, vocational training institutions, and their curricula. Furthermore, organizing vocational education fairs and seminars in collaboration with local industries would give students direct exposure and help them build industry connections.
Next, improving the quality of vocational institutions is essential. This involves developing curricula aligned with modern industry needs, recruiting qualified instructors, and ensuring adequate infrastructure. Additionally, increasing internship opportunities for vocational students would allow them to apply their skills practically and enhance employability. South Korea’s “Master Craftsman” program serves as a good example, where the government officially recognizes individuals who excel in specific trades. This recognition has boosted both public perception and student interest in vocational education.
These efforts can lead to several expected outcomes. First, students who miss out on university admission can break free from despair and move forward with hope and clarity. Second, the number of skilled workers available to meet the needs of the industrial sector will increase, improving productivity and promoting economic development. Third, the societal stigma surrounding vocational education will begin to change. People will start to realize that vocational education is a respected path that can offer opportunities equal to or even greater than those provided by university education.
Finally, it is important to remember that this proposal is not an immediate solution. It is a continuous process. Only through the collective efforts of the government, educational institutions, industries, and society can its full benefits be realized. If we move forward with confidence and proper planning, not only the future of students who are unable to enter university, but also the future of the entire nation, can become brighter without a doubt.
S.Thanigaseelan
For more news Maatram News
